ช่าง
ภาษาไทย
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ช่าง | ชั่ง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | châang | châng |
| ราชบัณฑิตยสภา | chang | chang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /t͡ɕʰaːŋ˥˩/(สัมผัส) | /t͡ɕʰaŋ˥˩/(สัมผัส) | |
| ไฟล์เสียง | |||
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ɟaːŋᴮ², จากภาษาจีนยุคกลาง 匠 (MC dzjangH); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨩ᩵ᩣ᩠ᨦ (ช่าง), ภาษาเขิน ᨩ᩵ᩣ᩠ᨦ (ช่าง), ภาษาลาว ຊ່າງ (ซ่าง), ภาษาไทลื้อ ᦋᦱᧂᧈ (ช่าง), ภาษาไทใหญ่ ၸၢင်ႈ (จ้าง), ภาษาพ่าเก ꩡင် (จง์), ภาษาไทดำ ꪋ꪿ꪱꪉ (จ่̱าง), ภาษาอาหม 𑜋𑜂𑜫 (ฉง์), ภาษาจ้วง cangh, ภาษาเขมร ជាង (ชาง)
คำนาม
[แก้ไข]ช่าง
- ผู้ชำนาญในการฝีมือหรือศิลปกรรมอย่างใดอย่างหนึ่ง
- ช่างตัดเสื้อ
- ช่างไม้
- ช่างทอง
- ช่างตัดผม
รากศัพท์ 2
[แก้ไข]คำกริยาวิเศษณ์
[แก้ไข]ช่าง
- มีนิสัยชอบในทางใดทางหนึ่ง
- ช่างคิด
- ช่างพูด
- ช่างประดิษฐ์
- มีลักษณะโน้มไปในทางนั้น ๆ
- ช่างโง่จริง ๆ
- ช่างเก่งจริง ๆ
รากศัพท์ 3
[แก้ไข]คำกริยาวิเศษณ์
[แก้ไข]ช่าง
คำเกี่ยวข้อง
[แก้ไข]หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/aːŋ
- สัมผัส:ภาษาไทย/aŋ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีลิงก์เสียง
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาจีนยุคกลาง
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- คำกริยาวิเศษณ์ภาษาไทย
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาไทย/l