ᦋᦱᧂᧈ
ภาษาไทลื้อ[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ɟaːŋᴮ², จากภาษาจีนยุคกลาง 匠 (MC dzjangH); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ช่าง, ภาษาคำเมือง ᨩ᩵ᩣ᩠ᨦ (ช่าง), ภาษาเขิน ᨩ᩵ᩣ᩠ᨦ (ช่าง), ภาษาลาว ຊ່າງ (ซ่าง), ภาษาไทใหญ่ ၸၢင်ႈ (จ้าง), ภาษาพ่าเก ꩡင် (จง์), ภาษาอาหม 𑜋𑜂𑜫 (ฉง์), ภาษาจ้วง cangh, ภาษาเขมร ជាង (ชาง)
การออกเสียง[แก้ไข]
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /t͡saːŋ˧/
คำนาม[แก้ไข]
ᦋᦱᧂᧈ (ช่าง)
คำพ้องความ[แก้ไข]
- (ผู้เชี่ยวชาญ) ᦖᦸᦋᦱᧂᧈ (หฺมอ̂ช่าง)
คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]
ᦋᦱᧂᧈ (ช่าง) (คำอาการนาม ᦩᦱᧄᦋᦱᧂᧈ)
คำพ้องความ[แก้ไข]
- (เก่ง) ᦖᦸ (หฺมอ̂)
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทลื้อที่สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทลื้อที่รับมาจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทลื้อที่รับมาจากภาษาจีนยุคกลาง
- ศัพท์ภาษาไทลื้อที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทลื้อที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทลื้อ
- คำนามภาษาไทลื้อ
- คำนามภาษาไทลื้อในอักษรไทลื้อใหม่
- ภาษาไทลื้อ terms with redundant head parameter
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาไทลื้อ/l
- คำกริยาวิเศษณ์ภาษาไทลื้อ
- คำกริยาวิเศษณ์ภาษาไทลื้อในอักษรไทลื้อใหม่