ᦋᦱᧂᧈ

ภาษาไทลื้อ

รากศัพท์

จากภาษาจีนยุคกลาง 匠 (MC d͡zɨɐŋ^H); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ช่าง, ภาษาลาว ຊ່າງ (ซ่าง), ภาษาคำเมือง ᨩ᩵ᩣ᩠ᨦ (ช่าง), ภาษาเขิน ᨩ᩵ᩣ᩠ᨦ (ช่าง), ภาษาไทใหญ่ ၸၢင်ႈ (จ้าง), ภาษาจ้วง cangh

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /t͡saːŋ˧/

คำนาม

ᦋᦱᧂᧈ (ช่าง)

1. ช่าง, ผู้เชี่ยวชาญ

คำพ้องความ

• (ผู้เชี่ยวชาญ) ᦖᦸᦋᦱᧂᧈ (หฺมอ̂ช่าง)

คำกริยาวิเศษณ์

ᦋᦱᧂᧈ (ช่าง) (คำอาการนาม ᦩᦱᧄᦋᦱᧂᧈ)

1. สามารถ, เก่ง, มีความสามารถในด้าน
2. ย่อม, มักจะ

คำพ้องความ

• (เก่ง) ᦖᦸ (หฺมอ̂)