ตทา

ภาษาบาลี

รากศัพท์

ต +‎ ทา (“แทนสัตตมีวิภัตติ ลงในกาล, อัพยย, แทนศัพท์ กาล และ ทิวส, กาลสัตตมี”); ตทา เป็นกาลตัทธิต หรือ อัพยยตัทธิต หรือ ทิวสตัทธิต

รูปแบบอื่น

เขียนด้วยอักษรอื่น

• (อักษรละติน) tadā
• (อักษรพราหมี) 𑀢𑀤𑀸 (ตทา)
• (อักษรเทวนาครี) तदा (ตทา)
• (อักษรเบงกอล) তদা (ตทา)
• (อักษรสิงหล) තදා (ตทา)
• (อักษรพม่า) တဒါ (ตทา) หรือ တၻႃ (ตทา)
• (อักษรไทย) ตะทา
• (อักษรไทธรรม) ᨲᨴᩤ (ตทา)
• (อักษรลาว) ຕທາ (ตทา) หรือ ຕະທາ (ตะทา)
• (อักษรเขมร) តទា (ตทา)
• (อักษรจักมา)

นิบาต

ตทา

1. ในวันนั้น, ในกาลนั้น

คำกริยาวิเศษณ์

ตทา

1. ในวันนั้น

คำสรรพนาม

ตทา

1. (ตทา/ตสฺมิํ/ตมฺหิ/อสฺมิํ ทิวสสฺมิํ/กาลสฺมิํ/กาเล, invariable, indeclinable) อธิกรณการก เอกพจน์ของ ต

คำคุณศัพท์

ตทา

1. อธิกรณการก เอกพจน์ของ ต = ตสฺมิํ, ตมฺหิ, อสฺมิํ, ติสฺสํ (อิตถีลิงค์), อสฺสํ (อิตถีลิงค์), ตายํ (อิตถีลิงค์), อาสฺสํ (อิตถีลิงค์)