ต

ต U+0E15, ต THAI CHARACTER TO TAO ← ด [U+0E14] Thai ถ → [U+0E16]

ภาษาไทย

รากศัพท์ 1

รูปแบบอื่น

• (รหัสมอร์ส) -
• (อักษรเบรลล์) ⠳
• (ภาษามือ) (เทียบเท่า ASL: T)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ตอ	ตอ-เต่า
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dtɔɔ	dtɔɔ-dtào
	ราชบัณฑิตยสภา	to	to-tao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/tɔː˧/(สัมผัส)	/tɔː˧.taw˨˩/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		ฏ ต. ตอ

• (พยัญชนะต้น) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /t-/
• (พยัญชนะสะกด) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /-t̚/

ตัวอักษร

พยัญชนะตัวที่ 21 - ต

ต

1. พยัญชนะตัวที่ 21 เรียกว่า ต เต่า เป็นอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต เช่น จิต เมตตา ฟุต

รากศัพท์ 2

ย่อมาจากภาษาบาลี โตย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ตะ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dtà
	ราชบัณฑิตยสภา	ta
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/taʔ˨˩/(สัมผัส)

คำนาม

ต

1. ชื่อคณะฉันท์ มีครุ-ครุ-ลหุ เรียกว่า ต คณะ

ภาษาบาลี

รูปแบบอื่น

เขียนด้วยอักษรอื่น

• (อักษรไทย) ตะ
• (อักษรพราหมี) 𑀢 (ต)
• (อักษรเทวนาครี) त (ต)
• (อักษรเบงกอล) ত (ต)
• (อักษรสิงหล) ත (ต)
• (อักษรพม่า) တ (ต)
• (อักษรไทธรรม) ᨲ (ต)
• (อักษรลาว) ຕ (ต) หรือ ຕະ (ตะ)
• (อักษรเขมร) ត (ต)
• (อักษรละติน)

เขียนด้วยอักษรอื่น

• (อักษรไทย) ตะ
• (อักษรพราหมี) 𑀢 (ต)
• (อักษรเทวนาครี) त (ต)
• (อักษรเบงกอล) ত (ต)
• (อักษรสิงหล) ත (ต)
• (อักษรพม่า) တ (ต)
• (อักษรไทธรรม) ᨲ (ต)
• (อักษรลาว) ຕ (ต) หรือ ຕະ (ตะ)
• (อักษรเขมร) ត (ต)
• (อักษรละติน) ส

คำคุณศัพท์

ต

1. (สรรพนามระบุเฉพาะ) นั้น

   พระไตรปิฎก ฉบับสยามรัฐ พ.ศ.๒๕๓๘ (ภาษาบาลี) เล่มที่ ๑, พระไตรปิฎก ฉบับหลวง (ภาษาไทย) เล่มที่ ๑ [301]

   เตน สมเยน พุทฺโธ ภควา สาวตฺถิยํ วิหรติ เชตวเน อนาถปิณฺฑิกสฺส อาราเม ฯ

   สมัยนั้น พระผู้มีพระภาคพุทธเจ้าประทับอยู่ ณ พระเชตวัน อารามของอนาถบิณฑิกเศรษฐี เขตกรุงสาวัตถี

การผันรูป

ตารางการผันรูปของ "ต" (เพศชาย)

การก \ พจน์	เอกพจน์	พหูพจน์
กรรตุการก (ปฐมา)	โส หรือ ส	เต
กรรมการก (ทุติยา)	ตํ	เต
กรณการก (ตติยา)	เตน	เตหิ หรือ เตภิ
สัมปทานการก (จตุตถี)	ตสฺส	เตสํ หรือ เตสานํ
อปาทานการก (ปัญจมี)	ตโต	เตหิ หรือ เตภิ
สัมพันธการก (ฉัฏฐี)	ตสฺส	เตสํ หรือ เตสานํ
อธิกรณการก (สัตตมี)	ตสฺมิํ หรือ ตมฺหิ หรือ เต	เตสุ

ตารางการผันรูปของ "ตา" (เพศหญิง)

การก \ พจน์	เอกพจน์	พหูพจน์
กรรตุการก (ปฐมา)	สา	ตา
กรรมการก (ทุติยา)	ตํ	ตา
กรณการก (ตติยา)	ตาย	ตาหิ หรือ ตาภิ
สัมปทานการก (จตุตถี)	ตาย หรือ ตสฺสา หรือ ติสฺสา หรือ ติสฺสาย	ตาสํ หรือ ตาสานํ
อปาทานการก (ปัญจมี)	ตาย	ตาหิ หรือ ตาภิ
สัมพันธการก (ฉัฏฐี)	ตาย หรือ ตสฺสา หรือ ติสฺสา หรือ ติสฺสาย	ตาสํ หรือ ตาสานํ
อธิกรณการก (สัตตมี)	ตาย หรือ ตายํ หรือ ติสฺสํ	ตาสุ

ตารางการผันรูปของ "ต" (เพศกลาง)

การก \ พจน์	เอกพจน์	พหูพจน์
กรรตุการก (ปฐมา)	ตํ หรือ ตทฺ	ตานิ
กรรมการก (ทุติยา)	ตํ หรือ ตทฺ	ตานิ
กรณการก (ตติยา)	เตน	เตหิ หรือ เตภิ
สัมปทานการก (จตุตถี)	ตสฺส	เตสํ หรือ เตสานํ
อปาทานการก (ปัญจมี)	ตโต	เตหิ หรือ เตภิ
สัมพันธการก (ฉัฏฐี)	ตสฺส	เตสํ หรือ เตสานํ
อธิกรณการก (สัตตมี)	ตสฺมิํ หรือ ตมฺหิ หรือ เต	เตสุ

การใช้

The case form ตทฺ is only used before vowels and as the prefixed combining form. Before vowels, the phinthu and leading o ang are dropped.

คำพ้องความ

• น

คำแผลง

• ต (“เขา, มัน, ผู้นั้น”)
• ตา (“หล่อน, มัน, ผู้นั้น”)

คำสรรพนาม

ต ช. หรือ ก.

1. (สรรพนามระบุเฉพาะ) สรรพนามบุรุษที่สาม เพศชาย: ท่าน, เขา, นาย, มัน, ผู้นั้น, เป็นต้น

   พระไตรปิฎก ฉบับสยามรัฐ พ.ศ.๒๕๓๘ (ภาษาบาลี) เล่มที่ ๑, พระไตรปิฎก ฉบับหลวง (ภาษาไทย) เล่มที่ ๑ [1]

   อิติปิ โส ภควา อรหํ สมฺมาสมฺพุทฺโธ วิชฺชาจรณสมฺปนฺโน สุคโต โลกวิทู อนุตฺตโร ปุริสทมฺมสารถิ สตฺถา เทวมนุสฺสานํ พุทฺโธ ภควาติ

   อย่างนี้ว่า พระผู้มีพระภาคองค์นั้น ทรงเป็นพระอรหันต์แม้เพราะเหตุนี้ ทรงตรัสรู้เองโดยชอบแม้เพราะเหตุนี้ ทรงบรรลุวิชชาและจรณะแม้เพราะเหตุนี้ เสด็จไปดีแม้เพราะเหตุนี้ ทรงทราบโลกแม้เพราะเหตุนี้ ทรงเป็นสารถีฝึกบุรุษที่ควรฝึกไม่มีผู้อื่นยิ่งกว่าแม้เพราะเหตุนี้ ทรงเป็นศาสดาของเทพและมนุษย์ทั้งหลายแม้เพราะเหตุนี้ ทรงเป็นพุทธะแม้เพราะเหตุนี้ ทรงเป็นพระผู้มีพระภาคแม้เพราะเหตุนี้

2. (สรรพนามระบุเฉพาะ) สรรพนามบุรุษที่สาม เพศกลาง: มัน

การผันรูป

ตารางการผันรูปของ "ต" (เพศชาย)

การก \ พจน์	เอกพจน์	พหูพจน์
กรรตุการก (ปฐมา)	โส หรือ ส	เต
กรรมการก (ทุติยา)	ตํ	เต
กรณการก (ตติยา)	เตน	เตหิ หรือ เตภิ
สัมปทานการก (จตุตถี)	ตสฺส	เตสํ หรือ เตสานํ
อปาทานการก (ปัญจมี)	ตสฺมา หรือ ตมฺหา หรือ ตโต	เตหิ หรือ เตภิ
สัมพันธการก (ฉัฏฐี)	ตสฺส	เตสํ หรือ เตสานํ
อธิกรณการก (สัตตมี)	ตสฺมิํ หรือ ตมฺหิ	เตสุ

ตารางการผันรูปของ "ต" (เพศกลาง)

การก \ พจน์	เอกพจน์	พหูพจน์
กรรตุการก (ปฐมา)	ตํ หรือ ตทฺ	ตานิ
กรรมการก (ทุติยา)	ตํ หรือ ตทฺ	ตานิ
กรณการก (ตติยา)	เตน	เตหิ หรือ เตภิ
สัมปทานการก (จตุตถี)	ตสฺส	เตสํ หรือ เตสานํ
อปาทานการก (ปัญจมี)	ตสฺมา หรือ ตมฺหา หรือ ตโต	เตหิ หรือ เตภิ
สัมพันธการก (ฉัฏฐี)	ตสฺส	เตสํ หรือ เตสานํ
อธิกรณการก (สัตตมี)	ตสฺมิํ หรือ ตมฺหิ	เตสุ

การใช้

The case form ตทฺ is only used before vowels and as the prefixed combining form. Before vowels, the phinthu and leading o ang are dropped.

คำเกี่ยวข้อง

• ตา ญ. (“สรรพนามบุรุษที่สาม เพศหญิง”)