พยัญชนะ
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาบาลี พฺยญฺชน, วฺยญฺชน (“ลักษณะ, สัญลักษณ์”) หรือ ภาษาสันสกฤต व्यञ्जन (วฺยญฺชน)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | พะ-ยัน-ชะ-นะ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pá-yan-chá-ná |
ราชบัณฑิตยสภา | pha-yan-cha-na | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰa˦˥.jan˧.t͡ɕʰa˦˥.naʔ˦˥/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
พยัญชนะ
- เสียงพูดที่เปล่งออกมาโดยใช้อวัยวะส่วนต่าง ๆ ในปากและคอ, เสียงพยัญชนะ ก็เรียก
- ตัวอักษรที่ใช้แทนเสียงพยัญชนะ, รูปพยัญชนะ ก็เรียก
- ตัวหนังสือทั้งหมด
- แปลโดยพยัญชนะ
- กับข้าวที่ไม่ใช่แกง, คู่กับ สูปะ ซึ่งหมายถึง แกง
- ลักษณะของร่างกาย
คำพ้องความ[แก้ไข]
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาสันสกฤต
- สัมผัส:ภาษาไทย/aʔ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียง IPA
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 4 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้