พยัญชนะ
ภาษาไทย
[แก้ไข]
รูปแบบอื่น
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากบาลี พฺยญฺชน, วฺยญฺชน (“ลักษณะ, สัญลักษณ์”) หรือสันสกฤต व्यञ्जन (วฺยญฺชน)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | พะ-ยัน-ชะ-นะ | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pá-yan-chá-ná |
| ราชบัณฑิตยสภา | pha-yan-cha-na | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰa˦˥.jan˧.t͡ɕʰa˦˥.naʔ˦˥/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]พยัญชนะ
- (สัทศาสตร์) เสียงพูดที่เปล่งออกมาโดยใช้อวัยวะส่วนต่าง ๆ ในปากและคอ, เสียงพยัญชนะ ก็เรียก
- ตัวอักษรที่ใช้แทนเสียงพยัญชนะ, รูปพยัญชนะ ก็เรียก
- ตัวหนังสือทั้งหมด
- แปลโดยพยัญชนะ
- (ภาษาหนังสือ) กับข้าวที่ไม่ใช่แกง, คู่กับ สูปะ ซึ่งหมายถึง แกง
- (ภาษาหนังสือ) ลักษณะของร่างกาย
คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาสันสกฤต
- สัมผัส:ภาษาไทย/aʔ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 4 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ไทย entries with incorrect language header
- th:สัทศาสตร์
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาหนังสือ
- รายการที่มีกล่องคำแปล