ครุ

ดูเพิ่ม: ครึ, ครู, ครู่, คิริ, คิรี, คีรี, และ คุรุ

ภาษาไทย

รากศัพท์ 1

จากภาษาเขมร គ្រុះ (คฺรุะ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน คุ, ภาษาลาว ຄຸ (คุ), ภาษาญ้อ คุ

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		คฺรุ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	krú
	ราชบัณฑิตยสภา	khru
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰruʔ˦˥/(สัมผัส)

คำนาม

ครุ

1. ภาชนะสานชนิดหนึ่ง รูปกลม ๆ เหมือนกะลาตัด ยาชัน มีหูหิ้ว ใช้ตักน้ำ

รากศัพท์ 2

ยืมมาจากภาษาบาลี ครุ (“หนัก”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		คะ-รุ	[เสียงสมาส] คะ-รุ-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	ká-rú	ká-rú-
	ราชบัณฑิตยสภา	kha-ru	kha-ru-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰa˦˥.ruʔ˦˥/(สัมผัส)	/kʰa˦˥.ru˦˥./

คำนาม

ครุ

1. พยางค์ที่มีเสียงหนักในตำราฉันทลักษณ์ คือ พยางค์ที่ประกอบด้วยสระเสียงยาวและสระเกิน และพยางค์ที่มีตัวสะกดทั้งสิ้น, เขียนย่อเป็นรูปตีนเหยียด

คำคุณศัพท์

ครุ

1. (ภาษาหนังสือ) หนัก

รากศัพท์ 3

ยืมมาจากภาษาบาลี ครุ (“ครู”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		คะ-รุ	[เสียงสมาส] คะ-รุ-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	ká-rú	ká-rú-
	ราชบัณฑิตยสภา	kha-ru	kha-ru-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰa˦˥.ruʔ˦˥/(สัมผัส)	/kʰa˦˥.ru˦˥./

คำนาม

ครุ

1. (ภาษาหนังสือ) ครู

ภาษาบาลี

รูปแบบอื่น

เขียนด้วยอักษรอื่น

• (อักษรละติน) garu
• (อักษรพราหมี) 𑀕𑀭𑀼 (ครุ)
• (อักษรเทวนาครี) गरु (ครุ)
• (อักษรเบงกอล) গরু (ครุ)
• (อักษรสิงหล) ගරු (ครุ)
• (อักษรพม่า) ဂရု (ครุ) หรือ ၷရု (ครุ)
• (อักษรไทย) คะรุ
• (อักษรไทธรรม) ᨣᩁᩩ (ครุ)
• (อักษรลาว) ຄຣຸ (ครุ) หรือ ຄະຣຸ (คะรุ)
• (อักษรเขมร) គរុ (ครุ)
• (อักษรจักมา)

คำนาม

ครุ ช.

1. ครู

การผันรูป

ตารางการผันรูปของ "ครุ" (เพศชาย)

การก \ พจน์	เอกพจน์	พหูพจน์
กรรตุการก (ปฐมา)	ครุ	ครโว หรือ ครู
กรรมการก (ทุติยา)	ครุํ	ครโว หรือ ครู
กรณการก (ตติยา)	ครุนา	ครูหิ หรือ ครูภิ
สัมปทานการก (จตุตถี)	ครุสฺส หรือ ครุโน	ครูนํ
อปาทานการก (ปัญจมี)	ครุสฺมา หรือ ครุมฺหา	ครูหิ หรือ ครูภิ
สัมพันธการก (ฉัฏฐี)	ครุสฺส หรือ ครุโน	ครูนํ
อธิกรณการก (สัตตมี)	ครุสฺมิํ หรือ ครุมฺหิ	ครูสุ
สัมโพธนการก (อาลปนะ)	ครุ	ครเว หรือ ครโว

คำคุณศัพท์

ครุ

1. หนัก

การผันรูป

ตารางการผันรูปของ "ครุ" (เพศชาย)

การก \ พจน์	เอกพจน์	พหูพจน์
กรรตุการก (ปฐมา)	ครุ	ครโว หรือ ครู
กรรมการก (ทุติยา)	ครุํ	ครโว หรือ ครู
กรณการก (ตติยา)	ครุนา	ครูหิ หรือ ครูภิ
สัมปทานการก (จตุตถี)	ครุสฺส หรือ ครุโน	ครูนํ
อปาทานการก (ปัญจมี)	ครุสฺมา หรือ ครุมฺหา	ครูหิ หรือ ครูภิ
สัมพันธการก (ฉัฏฐี)	ครุสฺส หรือ ครุโน	ครูนํ
อธิกรณการก (สัตตมี)	ครุสฺมิํ หรือ ครุมฺหิ	ครูสุ
สัมโพธนการก (อาลปนะ)	ครุ	ครเว หรือ ครโว

ตารางการผันรูปของ "ครุนี" (เพศหญิง)

การก \ พจน์	เอกพจน์	พหูพจน์
กรรตุการก (ปฐมา)	ครุนี	ครุนิโย หรือ ครุนี
กรรมการก (ทุติยา)	ครุนิํ หรือ ครุนิยํ	ครุนิโย หรือ ครุนี
กรณการก (ตติยา)	ครุนิยา	ครุนีหิ หรือ ครุนีภิ
สัมปทานการก (จตุตถี)	ครุนิยา	ครุนีนํ
อปาทานการก (ปัญจมี)	ครุนิยา	ครุนีหิ หรือ ครุนีภิ
สัมพันธการก (ฉัฏฐี)	ครุนิยา	ครุนีนํ
อธิกรณการก (สัตตมี)	ครุนิยา หรือ ครุนิยํ	ครุนีสุ
สัมโพธนการก (อาลปนะ)	ครุนิ	ครุนิโย หรือ ครุนี

ตารางการผันรูปของ "ครุ" (เพศกลาง)

การก \ พจน์	เอกพจน์	พหูพจน์
กรรตุการก (ปฐมา)	ครุ	ครูนิ หรือ ครู
กรรมการก (ทุติยา)	ครุํ	ครูนิ หรือ ครู
กรณการก (ตติยา)	ครุนา	ครูหิ หรือ ครูภิ
สัมปทานการก (จตุตถี)	ครุสฺส หรือ ครุโน	ครูนํ
อปาทานการก (ปัญจมี)	ครุสฺมา หรือ ครุมฺหา	ครูหิ หรือ ครูภิ
สัมพันธการก (ฉัฏฐี)	ครุสฺส หรือ ครุโน	ครูนํ
อธิกรณการก (สัตตมี)	ครุสฺมิํ หรือ ครุมฺหิ	ครูสุ
สัมโพธนการก (อาลปนะ)	ครุ	ครูนิ หรือ ครู