ครุ
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์ 1
[แก้ไข]จากเขมร គ្រុះ (คฺรุะ); ร่วมเชื้อสายกับอีสาน คุ, ลาว ຄຸ (คุ), ญ้อ คุ
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | คฺรุ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | krú |
| ราชบัณฑิตยสภา | khru | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰruʔ˦˥/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]ครุ
รากศัพท์ 2
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | คะ-รุ | [เสียงสมาส] คะ-รุ- | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | ká-rú | ká-rú- |
| ราชบัณฑิตยสภา | kha-ru | kha-ru- | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰa˦˥.ruʔ˦˥/(สัมผัส) | /kʰa˦˥.ru˦˥./ | |
คำนาม
[แก้ไข]ครุ
- พยางค์ที่มีเสียงหนักในตำราฉันทลักษณ์ คือ พยางค์ที่ประกอบด้วยสระเสียงยาวและสระเกิน และพยางค์ที่มีตัวสะกดทั้งสิ้น, เขียนย่อเป็นรูปตีนเหยียด
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]ครุ
- (ภาษาหนังสือ) หนัก
รากศัพท์ 3
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | คะ-รุ | [เสียงสมาส] คะ-รุ- | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | ká-rú | ká-rú- |
| ราชบัณฑิตยสภา | kha-ru | kha-ru- | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰa˦˥.ruʔ˦˥/(สัมผัส) | /kʰa˦˥.ru˦˥./ | |
คำนาม
[แก้ไข]ครุ
ภาษาบาลี
[แก้ไข]รูปแบบอื่น
[แก้ไข]เขียนด้วยอักษรอื่น
คำนาม
[แก้ไข]ครุ ช.
การผันรูป
[แก้ไข]ตารางการผันรูปของ "ครุ" (เพศชาย)
| การก \ พจน์ | เอกพจน์ | พหูพจน์ |
|---|---|---|
| กรรตุการก (ปฐมา) | ครุ | ครโว หรือ ครู |
| กรรมการก (ทุติยา) | ครุํ | ครโว หรือ ครู |
| กรณการก (ตติยา) | ครุนา | ครูหิ หรือ ครูภิ |
| สัมปทานการก (จตุตถี) | ครุสฺส หรือ ครุโน | ครูนํ |
| อปาทานการก (ปัญจมี) | ครุสฺมา หรือ ครุมฺหา | ครูหิ หรือ ครูภิ |
| สัมพันธการก (ฉัฏฐี) | ครุสฺส หรือ ครุโน | ครูนํ |
| อธิกรณการก (สัตตมี) | ครุสฺมิํ หรือ ครุมฺหิ | ครูสุ |
| สัมโพธนการก (อาลปนะ) | ครุ | ครเว หรือ ครโว |
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]ครุ
การผันรูป
[แก้ไข]ตารางการผันรูปของ "ครุ" (เพศชาย)
| การก \ พจน์ | เอกพจน์ | พหูพจน์ |
|---|---|---|
| กรรตุการก (ปฐมา) | ครุ | ครโว หรือ ครู |
| กรรมการก (ทุติยา) | ครุํ | ครโว หรือ ครู |
| กรณการก (ตติยา) | ครุนา | ครูหิ หรือ ครูภิ |
| สัมปทานการก (จตุตถี) | ครุสฺส หรือ ครุโน | ครูนํ |
| อปาทานการก (ปัญจมี) | ครุสฺมา หรือ ครุมฺหา | ครูหิ หรือ ครูภิ |
| สัมพันธการก (ฉัฏฐี) | ครุสฺส หรือ ครุโน | ครูนํ |
| อธิกรณการก (สัตตมี) | ครุสฺมิํ หรือ ครุมฺหิ | ครูสุ |
| สัมโพธนการก (อาลปนะ) | ครุ | ครเว หรือ ครโว |
ตารางการผันรูปของ "ครุนี" (เพศหญิง)
| การก \ พจน์ | เอกพจน์ | พหูพจน์ |
|---|---|---|
| กรรตุการก (ปฐมา) | ครุนี | ครุนิโย หรือ ครุนี |
| กรรมการก (ทุติยา) | ครุนิํ หรือ ครุนิยํ | ครุนิโย หรือ ครุนี |
| กรณการก (ตติยา) | ครุนิยา | ครุนีหิ หรือ ครุนีภิ |
| สัมปทานการก (จตุตถี) | ครุนิยา | ครุนีนํ |
| อปาทานการก (ปัญจมี) | ครุนิยา | ครุนีหิ หรือ ครุนีภิ |
| สัมพันธการก (ฉัฏฐี) | ครุนิยา | ครุนีนํ |
| อธิกรณการก (สัตตมี) | ครุนิยา หรือ ครุนิยํ | ครุนีสุ |
| สัมโพธนการก (อาลปนะ) | ครุนิ | ครุนิโย หรือ ครุนี |
ตารางการผันรูปของ "ครุ" (เพศกลาง)
| การก \ พจน์ | เอกพจน์ | พหูพจน์ |
|---|---|---|
| กรรตุการก (ปฐมา) | ครุ | ครูนิ หรือ ครู |
| กรรมการก (ทุติยา) | ครุํ | ครูนิ หรือ ครู |
| กรณการก (ตติยา) | ครุนา | ครูหิ หรือ ครูภิ |
| สัมปทานการก (จตุตถี) | ครุสฺส หรือ ครุโน | ครูนํ |
| อปาทานการก (ปัญจมี) | ครุสฺมา หรือ ครุมฺหา | ครูหิ หรือ ครูภิ |
| สัมพันธการก (ฉัฏฐี) | ครุสฺส หรือ ครุโน | ครูนํ |
| อธิกรณการก (สัตตมี) | ครุสฺมิํ หรือ ครุมฺหิ | ครูสุ |
| สัมโพธนการก (อาลปนะ) | ครุ | ครูนิ หรือ ครู |
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาเขมร
- สัมผัส:ภาษาไทย/uʔ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 2 พยางค์
- อุปสรรคภาษาไทย
- คำคุณศัพท์ภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาหนังสือ
- คำหลักภาษาบาลี
- คำนามภาษาบาลี
- คำนามภาษาบาลีในอักษรไทย
- คำคุณศัพท์ภาษาบาลี
- คำคุณศัพท์ภาษาบาลีในอักษรไทย