ติ

ดูเพิ่ม: ต, ต., ติ๊, ตี, ตี๋, ตึ, ตู, ตู่, และ ตู้

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากเขมรเก่าสมัยก่อนอังกอร์ តិះ (ติะ), *តិស៑ (*ติสฺ), *តេះ (*เตะ); ร่วมเชื้อสายกับลาว ຕິ (ติ), คำเมือง ᨲᩥ (ติ), ไทลื้อ ᦎᦲᦰ (ตีะ), เขมร តិះ (ติะ)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ติ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dtì
	ราชบัณฑิตยสภา	ti
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/tiʔ˨˩/(สัมผัส)

คำกริยา

ติ (คำอาการนาม การติ)

1. (สกรรม) ชี้ข้อบกพร่อง

ภาษาบาลี

รูปแบบอื่น

เขียนด้วยอักษรอื่น

• (อักษรละติน) ti
• (อักษรพราหมี) 𑀢𑀺 (ติ)
• (อักษรเทวนาครี) ति (ติ)
• (อักษรเบงกอล) তি (ติ)
• (อักษรสิงหล) ති (ติ)
• (อักษรพม่า) တိ (ติ)
• (อักษรไทธรรม) ᨲᩥ (ติ)
• (อักษรลาว) ຕິ (ติ)
• (อักษรเขมร) តិ (ติ)
• (อักษรจักมา)

รากศัพท์ 1

จากสันสกฤต त्रि (ตฺริ, “สาม”)

เลข

ติ

1. สาม

การผันรูป

ตารางการผันรูปของ "ติ" (เพศชาย)

การก \ พจน์	พหูพจน์
กรรตุการก (ปฐมา)	ตโย
กรรมการก (ทุติยา)	ตโย
กรณการก (ตติยา)	ตีหิ
สัมปทานการก (จตุตถี)	ติณฺณํ
อปาทานการก (ปัญจมี)	ตีหิ
สัมพันธการก (ฉัฏฐี)	ติณฺณํ
อธิกรณการก (สัตตมี)	ตีสุ

ตารางการผันรูปของ "ติ" (เพศหญิง)

การก \ พจน์	พหูพจน์
กรรตุการก (ปฐมา)	ติสฺโส
กรรมการก (ทุติยา)	ติสฺโส
กรณการก (ตติยา)	ตีหิ
สัมปทานการก (จตุตถี)	ติสฺสนฺนํ
อปาทานการก (ปัญจมี)	ตีหิ
สัมพันธการก (ฉัฏฐี)	ติสฺสนฺนํ
อธิกรณการก (สัตตมี)	ตีสุ

ตารางการผันรูปของ "ติ" (เพศกลาง)

การก \ พจน์	พหูพจน์
กรรตุการก (ปฐมา)	ตีณิ
กรรมการก (ทุติยา)	ตีณิ
กรณการก (ตติยา)	ตีหิ
สัมปทานการก (จตุตถี)	ติณฺณํ
อปาทานการก (ปัญจมี)	ตีหิ
สัมพันธการก (ฉัฏฐี)	ติณฺณํ
อธิกรณการก (สัตตมี)	ตีสุ

รากศัพท์ 2

คำอนุภาค

ติ

1. (สนธิ) elided formของ อิติ