ข้ามไปเนื้อหา

บำเพ็ญ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า បំពេញ (ปํเพญ), បំពើញ (ปํเพิญ), ពម្ព្វេញ (พมฺพฺเวญ), ពហពេង (พหเพง); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร បំពេញ (บํเพญ), ภาษาลาว ບຳເພັນ (บำเพัน)

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์บำ-เพ็น
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbam-pen
ราชบัณฑิตยสภาbam-phen
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/bam˧.pʰen˧/(สัมผัส)

คำกริยา

[แก้ไข]

บำเพ็ญ (คำอาการนาม การบำเพ็ญ)

  1. ทำให้เต็มบริบูรณ์, เพิ่มพูน (มักใช้ในเรื่องเกี่ยวกับศาสนา) เช่น บำเพ็ญบุญ บำเพ็ญบารมี
  2. ประพฤติ, ปฏิบัติ เช่น บำเพ็ญตนให้เป็นประโยชน์ บำเพ็ญพรต

ดูเพิ่ม

[แก้ไข]