บุญญ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาบาลี ปุญฺญ (“คุณธรรม, คุณความดี, การกระทำที่มีคุณความดี”); เทียบภาษาสันสกฤต पुण्य (ปุณฺย, “ความดี, คุณธรรม”)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | [เสียงสมาส] บุน-ยะ- | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bun-yá- |
| ราชบัณฑิตยสภา | bun-ya- | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /bun˧.ja˦˥./ | |
คำนาม[แก้ไข]
บุญญ
- อีกรูปหนึ่งของ บุญ
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
บุญญ
- อีกรูปหนึ่งของ บุญ