บุญญ
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากบาลี ปุญฺญ (“คุณธรรม, คุณความดี, การกระทำที่มีคุณความดี”); เทียบสันสกฤต पुण्य (ปุณฺย, “ความดี, คุณธรรม”)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | [เสียงสมาส] บุน-ยะ- | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bun-yá- |
| ราชบัณฑิตยสภา | bun-ya- | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /bun˧.ja˦˥./ | |
คำนาม
[แก้ไข]บุญญ
- อีกรูปหนึ่งของ บุญ
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]บุญญ
- อีกรูปหนึ่งของ บุญ