บุพพ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาบาลี ปุพฺพ, จากภาษาสันสกฤต पूर्व (ปูรฺว); ร่วมรากกับ บรรพ and บรรพ์
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | [เสียงสมาส] บุบ-พะ- | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bùp-pá- |
| ราชบัณฑิตยสภา | bup-pha- | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /bup̚˨˩.pʰa˦˥./ | |
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
บุพพ
- (ภาษาหนังสือ) อีกรูปหนึ่งของ บุพ