บุพ
ดูเพิ่ม: บพ.
ภาษาไทย
[แก้ไข]รูปแบบอื่น
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาบาลี ปุพฺพ, จากภาษาสันสกฤต पूर्व (ปูรฺว); ร่วมรากกับ บรรพ and บรรพ์
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ {เสียงพยัญชนะซ้ำ} | [เสียงสมาส] บุบ-พะ- | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bùp-pá- |
| ราชบัณฑิตยสภา | bup-pha- | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /bup̚˨˩.pʰa˦˥./ | |
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]บุพ
ลูกคำ
[แก้ไข]- สำหรับ บุพพั-, บุพพา-, บุพเพ- ดูที่ บุพพ