ปุพพะ

ภาษาไทย

ยืมมาจากบาลี ปุพฺพ, จากสันสกฤต पूर्व (ปูรฺว); ร่วมรากกับ บรรพ and บรรพ์

การแบ่งพยางค์		ปุบ-พะ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bpùp-pá
	ราชบัณฑิตยสภา	pup-pha
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/pup̚˨˩.pʰaʔ˦˥/^{(สัมผัส)}

ปุพพะ