ปุพพ
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาบาลี ปุพฺพ, จากภาษาสันสกฤต पूर्व (ปูรฺว); ร่วมรากกับ บรรพ and บรรพ์
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | [เสียงสมาส] ปุบ-พะ- | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bpùp-pá- |
| ราชบัณฑิตยสภา | pup-pha- | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pup̚˨˩.pʰa˦˥./ | |
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]ปุพพ
- (ภาษาหนังสือ) อีกรูปหนึ่งของ บุพ