ปฏิภาณ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาบาลี ปฏิภาณ

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ปะ-ติ-พาน[เสียงสมาส]
ปะ-ติ-พา-นะ-
[เสียงสมาส]
ปะ-ติ-พาน-นะ-
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbpà-dtì-paanbpà-dtì-paa-ná-bpà-dtì-paan-ná-
ราชบัณฑิตยสภาpa-ti-phanpa-ti-pha-na-pa-ti-phan-na-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pa˨˩.ti˨˩.pʰaːn˧/(สัมผัส)/pa˨˩.ti˨˩.pʰaː˧.na˦˥.//pa˨˩.ti˨˩.pʰaːn˧.na˦˥./

คำนาม[แก้ไข]

ปฏิภาณ

  1. เชาวน์ไวในการกล่าวแก้หรือโต้ตอบเป็นต้นได้ฉับพลันทันทีและแยบคาย

ภาษาบาลี[แก้ไข]

รูปแบบอื่น[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ปฏิ +‎ ภาณ หรือ ปฏิ +‎ ภณฺ +‎

คำนาม[แก้ไข]

ปฏิภาณ ก.

  1. ไหวพริบ, ความสามารถพูดโต้ตอบได้ฉับไว, ความเฉียบแหลม, ความแจ่มแจ้ง

การผันรูป[แก้ไข]