ปัจจามิตร
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาบาลี ปจฺจามิตฺต โดยเปลี่ยนคำหลังเป็น มิตร; เทียบภาษาสันสกฤต प्रत्यमित्र (ปฺรตฺยมิตฺร)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ปัด-จา-มิด | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bpàt-jaa-mít |
ราชบัณฑิตยสภา | pat-cha-mit | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pat̚˨˩.t͡ɕaː˧.mit̚˦˥/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
ปัจจามิตร
- (ภาษาหนังสือ, ร้อยกรอง) ข้าศึก, ศัตรู
- ทัศนะของคนไทยต่อพม่าในฐานะปัจจามิตรมีพัฒนาการอย่างสืบเนื่องจนฝั่งรากลึกในสังคมไทย