มิตร

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• (เลิกใช้) มิศ

รากศัพท์

จากภาษาสันสกฤต मित्र (มิตฺร, “เพื่อน”); เทียบภาษาบาลี มิตฺต (“เพื่อน”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์ {เสียงพยัญชนะซ้ำ}		มิด	[เสียงสมาส] มิด-ตฺระ-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	mít	mít-dtrà-
	ราชบัณฑิตยสภา	mit	mit-tra-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/mit̚˦˥/(ส)	/mit̚˦˥.tra˨˩./
คำพ้องเสียง แก้ไข		มิด มิศร์

คำนาม

มิตร

1. เพื่อนรักใคร่คุ้นเคย

   มิตรแท้

   มิตรเทียม

   ฉันมิตร