ข้าศึก

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• (เลิกใช้) ฃ้าศึก, ฆ่าศึก, ฆ้าศึก

รากศัพท์

ข้า +‎ ศึก; ศึก มาจากภาษาจีนยุคกลาง 賊 (MC d͡zək̚, “โจร”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ข้า-สึก
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kâa-sʉ̀k
	ราชบัณฑิตยสภา	kha-suek
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰaː˥˩.sɯk̚˨˩/

คำนาม

ข้าศึก

1. ศัตรูของบ้านเมือง, คู่สงคราม
2. โดยปริยายหมายความว่า ผู้ขัดขวางหรือทำลาย