ศัตรู
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต शत्रु (ศตฺรุ); เทียบภาษาบาลี สตฺตุ
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ {เสียงพยัญชนะซ้ำ} | สัด-ตฺรู | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sàt-dtruu |
| ราชบัณฑิตยสภา | sat-tru | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sat̚˨˩.truː˧/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
ศัตรู
- ข้าศึก, ปรปักษ์, ปัจจามิตร
- ศัตรูจากภายนอกประเทศ
- เพลี้ยเป็นศัตรูพืช
- ผู้จองเวร
- 2 ตระกูลนี้เป็นศัตรูกันมาหลายชั่วคนแล้ว