ศัตรู
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาสันสกฤต शत्रु (ศตฺรุ); เทียบภาษาบาลี สตฺตุ
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ {เสียงพยัญชนะซ้ำ} | สัด-ตฺรู | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sàt-dtruu |
| ราชบัณฑิตยสภา | sat-tru | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sat̚˨˩.truː˧/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]ศัตรู
- ข้าศึก, ปรปักษ์, ปัจจามิตร
- ศัตรูจากภายนอกประเทศ
- เพลี้ยเป็นศัตรูพืช
- ผู้จองเวร
- 2 ตระกูลนี้เป็นศัตรูกันมาหลายชั่วคนแล้ว
คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาสันสกฤต
- สัมผัส:ภาษาไทย/uː
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 2 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาดัตช์/t+
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาฝรั่งเศส/t+
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาเยอรมัน/t+
- อังกฤษ translations