พลั้งปากเสียศีล พลั้งตีนตกต้นไม้
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]พลั้งปาก + เสีย + ศีล + พลั้ง + ตีน + ตก + ต้นไม้
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | พฺลั้ง-ปาก-เสีย-สีน-พฺลั้ง-ตีน-ตก-ต้น-ม้าย | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pláng-bpàak-sǐia-sǐin-pláng-dtiin-dtòk-dtôn-máai |
| ราชบัณฑิตยสภา | phlang-pak-sia-sin-phlang-tin-tok-ton-mai | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰlaŋ˦˥.paːk̚˨˩.sia̯˩˩˦.siːn˩˩˦.pʰlaŋ˦˥.tiːn˧.tok̚˨˩.ton˥˩.maːj˦˥/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]พลั้งปากเสียศีล พลั้งตีนตกต้นไม้ (คำอาการนาม การพลั้งปากเสียศีล พลั้งตีนตกต้นไม้)
- (สำนวน, อกรรม) พูดหรือทำอะไรไม่ระมัดระวัง ย่อมเกิดความเสียหาย