ข้ามไปเนื้อหา

ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

ฟ้า +‎ สูง +‎ แผ่นดิน +‎ ต่ำ

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์
{ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}
ฟ้า-สูง-แผ็่น-ดิน-ต่ำ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงfáa-sǔung-pɛ̀n-din-dtàm
ราชบัณฑิตยสภาfa-sung-phaen-din-tam
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/faː˦˥.suːŋ˩˩˦.pʰɛn˨˩.din˧.tam˨˩/(สัมผัส)

คำนาม

[แก้ไข]

ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ

  1. (สำนวน) การรู้จักกาลเทศะ, การรู้จักที่ต่ำที่สูง