ภาษาถิ่น
ภาษาไทย
[แก้ไข]
รากศัพท์
[แก้ไข]ภาษา + ถิ่น; เป็นศัพท์บัญญัติสำนักงานราชบัณฑิตยสภาของ dialect, regional dialect
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | พา-สา-ถิ่น | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | paa-sǎa-tìn |
| ราชบัณฑิตยสภา | pha-sa-thin | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰaː˧.saː˩˩˦.tʰin˨˩/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]ภาษาถิ่น (คำลักษณนาม ภาษา)