รีบเร่ง

ภาษาไทย

รากศัพท์

รีบ +‎ เร่ง

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}		รีบ-เร็่ง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	rîip-rêng
	ราชบัณฑิตยสภา	rip-reng
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/riːp̚˥˩.reŋ˥˩/(สัมผัส)

คำกริยา

รีบเร่ง (คำอาการนาม การรีบเร่ง)

1. อาการที่ทำอย่างใดอย่างหนึ่งให้เร็วขึ้นกว่าปรกติ

   ครูรีบเร่งตรวจข้อสอบให้เสร็จ

คำกริยาวิเศษณ์

รีบเร่ง (คำอาการนาม ความรีบเร่ง)

1. เร็วขึ้นกว่าปรกติ

   เขาทำงานอย่างรีบเร่งเพื่อให้ได้งานมากขึ้น