รุกข์
ภาษาไทย
[แก้ไข]รูปแบบอื่น
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาบาลี รุกฺข, จากภาษาสันสกฤต वृक्ष (วฺฤกฺษ)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | รุก | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | rúk |
| ราชบัณฑิตยสภา | ruk | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ruk̚˦˥/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | รุก | |
คำนาม
[แก้ไข]รุกข์