รุก
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | รุก | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | rúk |
ราชบัณฑิตยสภา | ruk | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ruk̚˦˥/(สัมผัส) | |
คำพ้องเสียง | รุกข์ |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า *រុក៑ (*รุกฺ) หรือ เขมรเก่าสมัยอังกอร์ រុក៑ (รุกฺ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร រុក (รุก)
คำกริยา[แก้ไข]
รุก (คำอาการนาม การรุก)
- ล่วงล้ำเข้าไปในเขตแดนของผู้อื่น, บุกเข้าไปในเขตของฝ่ายตรงข้ามเพื่อให้ได้ชัยชนะ
- รุกที่ดิน
- ทำไร่รุกเข้าไปในเขตหวงห้าม
- กองทัพรุกฝ่ายตรงข้าม
- ฟุตบอลทีมนี้เป็นฝ่ายรุกอยู่ตลอดเวลา
- เริ่มดำเนินการโดยวางแผนล่วงหน้า
- ทำงานในเชิงรุกเพื่อพัฒนาองค์กร
- นโยบายเชิงรุก
- โดยปริยายหมายถึงทำให้ถอยร่นหรือต้อนให้จนมุม
- เขาถูกนายรุกเสียจนตั้งตัวไม่ติด
- เดินตัวหมากรุกเข้าไปในตาซึ่งจะสามารถกินตัวขุนได้ในการเดินครั้งต่อไป
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
คำกริยา[แก้ไข]
รุก (คำอาการนาม การรุก)
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/uk̚
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีคำพ้องเสียง
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาเขมรเก่า
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากเขมรเก่าสมัยอังกอร์
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากเขมรเก่าสมัยอังกอร์
- คำหลักภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้