ลูกประคำ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ลูก-ปฺระ-คำ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงlûuk-bprà-kam
ราชบัณฑิตยสภาluk-pra-kham
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/luːk̚˥˩.pra˨˩.kʰam˧/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

ลูกประคำ

  1. ไม้หรือแก้วเป็นต้นที่ทำเป็นเม็ดกลมมีรูตรงกลางร้อยด้วยด้ายหรือไหม ส่วนมากมี 108 ลูก สำหรับนักบวชมีฤษีเป็นต้นใช้สวมคอเพื่อกำหนดนับการบริกรรมภาวนา คือเมื่อบริกรรมภาวนาจบครั้งหนึ่ง ๆ ก็รูดไว้เม็ดหนึ่ง, เครื่องประดับที่ทำเช่นนั้น