วรรค
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต वर्ग (วรฺค); ร่วมรากกับ พรรค
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | วัก | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | wák |
ราชบัณฑิตยสภา | wak | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /wak̚˦˥/(สัมผัส) | |
คำพ้องเสียง |
คำนาม[แก้ไข]
วรรค
- ตอน
- หมวด
- วรรค ก
- ช่วงหนึ่งของคำหรือข้อความที่สุดลงแล้วเว้นเป็นช่องว่างไว้ระยะหนึ่ง
- ชื่อมาตราปักษคณนา 4 หรือ 5 ปักษ์ เรียก วรรคหนึ่ง คือ ปักษ์ถ้วน 3 ปักษ์ขาด 1 เรียก จุลวรรค, ปักษ์ถ้วน 4 ปักษ์ขาด 1 เรียก มหาวรรค
- (กฎหมาย) ย่อหน้าหนึ่ง ๆ ของบทบัญญัติในแต่ละมาตราของกฎหมาย
คำประสม[แก้ไข]
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่ร่วมราก
- สัมผัส:ภาษาไทย/ak̚
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีคำพ้องเสียง
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่สะกดด้วย รร
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- ภาษาไทย:กฎหมาย