วรรค
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาสันสกฤต वर्ग (วรฺค); ร่วมรากกับ พรรค
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | วัก | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | wák |
| ราชบัณฑิตยสภา | wak | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /wak̚˦˥/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | ||
คำนาม
[แก้ไข]วรรค
- ตอน
- หมวด
- วรรค ก
- ช่วงหนึ่งของคำหรือข้อความที่สุดลงแล้วเว้นเป็นช่องว่างไว้ระยะหนึ่ง
- ชื่อมาตราปักษคณนา 4 หรือ 5 ปักษ์ เรียก วรรคหนึ่ง คือ ปักษ์ถ้วน 3 ปักษ์ขาด 1 เรียก จุลวรรค, ปักษ์ถ้วน 4 ปักษ์ขาด 1 เรียก มหาวรรค
- (กฎหมาย) ย่อหน้าหนึ่ง ๆ ของบทบัญญัติในแต่ละมาตราของกฎหมาย