สัพเพเหรก

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

การหลอมคำ of สัพเพเหระ +‎ รก (สัพเพเหระ, จากภาษาบาลี สพฺเพ, จากสพฺพ + เหระ เป็นคำสร้อย)[1]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์สับ-เพ-เห-รก
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsàp-pee-hěe-rók
ราชบัณฑิตยสภาsap-phe-he-rok
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/sap̚˨˩.pʰeː˧.heː˩˩˦.rok̚˦˥/(สัมผัส)

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

สัพเพเหรก

  1. (ภาษาปาก) ไม่เป็นชิ้นเป็นอันและรกรุงรัง
  2. (ภาษาปาก) ไม่ใช่เรื่องสำคัญและทำให้รกสมอง

อ้างอิง[แก้ไข]

  1. ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 2 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ : ยูเนียนอุลตร้าไวโอเร็ต, 2552. หน้า 123.