ข้ามไปเนื้อหา

เคี่ยว

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: เคียว และ เคี้ยว

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຂ້ຽວ (ข้ย̂ว), ภาษาไทใหญ่ ၶဵဝ်ႈ (เข้ว) หรือ ၵဵဝ်ႈ (เก้ว)

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์เคี่ยว
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงkîao
ราชบัณฑิตยสภาkhiao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kʰia̯w˥˩/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงเขี้ยว

คำกริยา

[แก้ไข]

เคี่ยว (คำอาการนาม การเคี่ยว)

  1. ต้มให้เดือดนานเพื่อให้งวด ข้น หรือเปื่อยเป็นต้น

คำกริยาวิเศษณ์

[แก้ไข]

เคี่ยว

  1. (ร้อยกรอง) ร่ำไป, ไม่หยุดหย่อน
    อันซึ่งพระรามฤทธิรงค์ มาเคี่ยวฆ่าวงศ์ยักษี
    (รามเกียรติ์ ร. 1)