ข้ามไปเนื้อหา

เสิก

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: เสก

ภาษาไทย

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์
{ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}
เสิ็ก
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsə̀k
ราชบัณฑิตยสภาsoek
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/sɤk̚˨˩/(สัมผัส)

คำนาม

[แก้ไข]

เสิก

  1. รูปที่เลิกใช้ของ ศึก

ภาษาอีสาน

[แก้ไข]

รากศัพท์ 1

[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *sɤkᴰ¹ˢ (ศัตรู; สงคราม)[1], จากภาษาจีนเก่า (OC *zɯːɡ, “โจร”)[1]; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ศึก, ภาษาคำเมือง ᩈᩮᩥᩢ᩠ᨠ (เสิัก), ภาษาลาว ເສິກ (เสิก), ภาษาไทลื้อ ᦵᦉᦲᧅ (เสีก), ภาษาไทใหญ่ သိုၵ်း (สึ๊ก), ภาษาอาหม 𑜏𑜢𑜤𑜀𑜫 (สึก์)

คำนาม

[แก้ไข]

เสิก

  1. ศึก

รากศัพท์ 2

[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า *សិក (*สิก); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร សឹក (สึก), ภาษาไทย สึก, ภาษาไทลื้อ ᦉᦹᧅ (สืก)

คำกริยา

[แก้ไข]

เสิก (คำอาการนาม การเสิก)

  1. สึก (ออกจากการเป็นพระ)

อ้างอิง

[แก้ไข]
  1. 1.0 1.1 Pittayaporn, Pittayawat (2014), chapter Layers of Chinese Loanwords in Proto-Southwestern Tai as Evidence for the Dating of the Spread of Southwestern Tai, in MANUSYA: Journal of Humanities, volume 20 (special issue), Bangkok: Chulalongkorn University, ISSN 0859-9920, pages 47–68.