เสียงลือเสียงเล่าอ้าง

ภาษาไทย

เสียง +‎ ลือ +‎ เสียง +‎ เล่า +‎ อ้าง; มาจากวรรคแรกของโคลงสี่สุภาพบทที่ 30 ในลิลิตพระลอ "เสียงฦๅเสียงเล่าอ้าง อันใด พี่เอย ฯลฯ"

การแบ่งพยางค์		เสียง-ลือ-เสียง-เล่า-อ้าง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sǐiang-lʉʉ-sǐiang-lâo-âang
	ราชบัณฑิตยสภา	siang-lue-siang-lao-ang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/sia̯ŋ˩˩˦.lɯː˧.sia̯ŋ˩˩˦.law˥˩.ʔaːŋ˥˩/^{(สัมผัส)}

เสียงลือเสียงเล่าอ้าง