เห่ย

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: เหีย และ เหี้ย

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ไม่ทราบรากศัพท์ เป็นไปได้ว่ารับมาจากชื่อตัวละครในนิยายจีน

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์
{ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}
เหิ็่ย
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงhə̀i
ราชบัณฑิตยสภาhoei
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/hɤj˨˩/(สัมผัส)

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

เห่ย (คำอาการนาม ความเห่ย)

  1. (ภาษาปาก, สแลง) เชย, ไม่ทันสมัย, ไม่มีรสนิยม