เหี้ย

ดูเพิ่ม: เหย, เหีย, และ เห่ย

ภาษาไทย

เหี้ย

รูปแบบอื่น

• เชี่ย, เห้, เอี้ย, เฮีย (เจตนาสะกดผิด)

รากศัพท์

ไม่ทราบรากศัพท์; มีเรื่องเล่าว่าชื่อของสัตว์เลื้อยคลานมาจากการอุทานของคนที่พบมันครั้งแรก

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เฮี่ย
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	hîia
	ราชบัณฑิตยสภา	hia
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/hia̯˥˩/(สัมผัส)

คำนาม

เหี้ย

1. (ภาษาปาก, หยาบคาย) ชื่อสัตว์เลื้อยคลานขนาดใหญ่ชนิด Varanus salvator ในวงศ์ Varanidae เป็นสัตว์สกุลเดียวกับตะกวด โตเต็มวัยยาวได้ถึง 2.5 เมตร ตัวอ้วนใหญ่สีดำ มีลายดอกสีเหลืองพาดขวาง หางยาว อาศัยและหากินบริเวณใกล้น้ำ
2. (ภาษาปาก, หยาบคาย, สแลง) คนพาล, คนเลว

คำพ้องความ

• (สัตว์เลื้อยคลาน): โคธา, ตัวเงินตัวทอง, แลน

คำคุณศัพท์

เหี้ย (คำอาการนาม ความเหี้ย)

1. (ภาษาปาก, หยาบคาย, สแลง) มีนิสัยไม่ดี, เลว

คำกริยาวิเศษณ์

เหี้ย

1. (ภาษาปาก, หยาบคาย, สแลง) มาก, อย่างยิ่ง

คำอุทาน

เหี้ย

1. (ภาษาปาก, หยาบคาย, สแลง) คำที่เปล่งออกมาแสดงความไม่พอใจหรือสบถ

ภาษาญ้อ

คำกริยา

เหี้ย

1. หาย