เฮีย
ภาษาไทย
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | เฮีย | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | hiia |
| ราชบัณฑิตยสภา | hia | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /hia̯˧/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว 兄／兄 (hian1, “พี่ชาย”)[1]; ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ហ៊ា (ห̃า)
คำนาม
[แก้ไข]เฮีย
รากศัพท์ 2
[แก้ไข]แผลงมาจาก เหี้ย
คำนาม
[แก้ไข]เฮีย
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]เฮีย (คำอาการนาม ความเฮีย)
คำกริยาวิเศษณ์
[แก้ไข]เฮีย
อ้างอิง
[แก้ไข]- ↑ Joanna Rose McFarland (2021), chapter Chapter 3: Language Contact and Lexical Changes in Khmer and Teochew in Cambodia and Beyond, in Chia, Caroline; Hoogervorst, Tom, editors, Sinophone Southeast Asia: Sinitic Voices across the Southern Seas (Chinese Overseas: History, Literature, and Society; 20 [Open Access])[1], Brill, →ISBN, page 102
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/ia̯
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาแต้จิ๋ว
- แต้จิ๋ว terms with non-redundant manual transliterations
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่สะกดด้วย ฮ
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาปาก
- ศัพท์ภาษาไทยที่หยาบคาย
- สแลงภาษาไทย
- คำคุณศัพท์ภาษาไทย
- คำกริยาวิเศษณ์ภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่เจตนาสะกดผิด