เห่ยเฝ่ย
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น} | เหิ็่ย-เฝิ็่ย | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | hə̀i-fə̀i |
| ราชบัณฑิตยสภา | hoei-foei | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /hɤj˨˩.fɤj˨˩/(สัมผัส) | |
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]เห่ยเฝ่ย (คำอาการนาม ความเห่ยเฝ่ย)