แก่ง
ภาษาไทย
[แก้ไข]
รากศัพท์
[แก้ไข]ร่วมเชื้อสายกับอีสาน แก้ง, ลาว ແກ້ງ (แก้ง), คำเมือง ᨠᩯ᩠᩵ᨦ (แก่ง), เขิน ᨠᩯ᩠᩵ᨦ (แก่ง), ไทลื้อ ᦶᦂᧂᧈ (แก่ง), ไทใหญ่ ၵႅင်ႇ (แก่ง); เทียบมอญ ဂင် (คง์, “แม่น้ำ; ทะเล”) [แกฺง]
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น} | แก็่ง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gɛ̀ng |
| ราชบัณฑิตยสภา | kaeng | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kɛŋ˨˩/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]แก่ง