แก่ง
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน แก้ง, ภาษาลาว ແກ້ງ (แก้ง), ภาษาคำเมือง ᨠᩯ᩠᩵ᨦ (แก่ง), ภาษาเขิน ᨠᩯ᩠᩵ᨦ (แก่ง), ภาษาไทลื้อ ᦶᦂᧂᧈ (แก่ง), ภาษาไทใหญ่ ၵႅင်ႇ (แก่ง); เทียบภาษามอญ ဂင် (คง์, “แม่น้ำ; ทะเล”) [แกฺง]
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น} | แก็่ง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gɛ̀ng |
| ราชบัณฑิตยสภา | kaeng | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kɛŋ˨˩/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
แก่ง