แก๊ง
ภาษาไทย
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น} | แก็๊ง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gɛ́ng |
| ราชบัณฑิตยสภา | kaeng | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kɛŋ˦˥/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]แก๊ง
- กลุ่มคนที่ตั้งเป็นก๊กเป็นเหล่า (มักใช้ในความหมายไม่ดี)
- แก๊งโจร
- แก๊งอันธพาล
- แก๊งมอเตอร์ไซค์
- กลุ่มคนที่ประพฤติตนไม่ดี
- ในซอยนี้มีแก๊งติดยา ฉันจึงไม่กล้าเดินเข้าไปคนเดียว
คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]รากศัพท์ 2
[แก้ไข]เลียนเสียงธรรมชาติ
คำอุทาน
[แก้ไข]แก๊ง
อ้างอิง
[แก้ไข]- ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 18.