แก๊ง

ดูเพิ่ม: แกง, แก่ง, และ แก้ง

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}		แก็๊ง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gɛ́ng
	ราชบัณฑิตยสภา	kaeng
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kɛŋ˦˥/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

ยืมมาจากภาษาอังกฤษ gang

คำนาม

แก๊ง

1. กลุ่มคนที่ตั้งเป็นก๊กเป็นเหล่า (มักใช้ในความหมายไม่ดี)

   แก๊งโจร

   แก๊งอันธพาล

   แก๊งมอเตอร์ไซค์

2. กลุ่มคนที่ประพฤติตนไม่ดี

   ในซอยนี้มีแก๊งติดยา ฉันจึงไม่กล้าเดินเข้าไปคนเดียว

คำแปลภาษาอื่น

กลุ่มคน

• อังกฤษ: gang (en) (แกง)

รากศัพท์ 2

เลียนเสียงธรรมชาติ

คำอุทาน

แก๊ง

1. เสียงอย่างของแข็งกระทบโลหะ

อ้างอิง

• ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 18.