ไฮ
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ไฮ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | hai |
ราชบัณฑิตยสภา | hai | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /haj˧/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩁᩱ (ไร), ภาษาอีสาน ไฮ, ภาษาลาว ໄຮ (ไฮ), ภาษาไทใหญ่ ႁႆး (ไห๊), ภาษาไทใต้คง ᥞᥭᥰ (หั๊ย), ภาษาพ่าเก ꩭႝ (หย์), ภาษาอาหม 𑜍𑜩 (รย์)
ภาษาไทยสมัยใหม่ควรมีคำว่า *ไร แต่ถูกแทนที่ด้วย ไทร ซึ่งมาจากมอญ-เขมร
คำนาม[แก้ไข]
ไฮ
ดูเพิ่ม[แก้ไข]
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาอังกฤษ high
คำกริยา[แก้ไข]
ไฮ
ภาษาชอง[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
ไฮ
ภาษาอีสาน[แก้ไข]
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *rajᴬ⁴, จากภาษาไทดั้งเดิม *rwɤjᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ไร, ภาษาคำเมือง ᩁᩱ (ไร), ภาษาเขิน ᩁᩱ (ไร), ภาษาลาว ໄຮ (ไฮ), ภาษาไทลื้อ ᦺᦣ (ไฮ), ภาษาไทใหญ่ ႁႆး (ไห๊), ภาษาไทใต้คง ᥞᥭᥰ (หั๊ย), ภาษาพ่าเก ꩭႝ (หย์), ภาษาอาหม 𑜍𑜩 (รย์), ภาษาจ้วง reiz
คำนาม[แก้ไข]
ไฮ
- ไร (สัตว์)
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ไฮ, ภาษาคำเมือง ᩁᩱ (ไร), ภาษาลาว ໄຮ (ไฮ), ภาษาไทใหญ่ ႁႆး (ไห๊), ภาษาไทใต้คง ᥞᥭᥰ (หั๊ย), ภาษาพ่าเก ꩭႝ (หย์), ภาษาอาหม 𑜍𑜩 (รย์)
คำนาม[แก้ไข]
ไฮ
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/aj
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่สะกดด้วย ฮ
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีนัยโบราณ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีนัยเลิกใช้
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาอังกฤษ
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาอังกฤษ
- คำกริยาภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาปาก
- ศัพท์ภาษาชองที่ยืมมาจากภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาชองที่รับมาจากภาษาไทย
- คำหลักภาษาชอง
- คำนามภาษาชอง
- ศัพท์ภาษาอีสานที่สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาอีสานที่รับมาจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาอีสานที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาอีสานที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- คำหลักภาษาอีสาน
- คำนามภาษาอีสาน
- ภาษาอีสาน terms with redundant head parameter