ᦟᦲᧂ

ภาษาไทลื้อ

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *liːŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ลิง, ภาษาคำเมือง ᩃᩥ᩠ᨦ (ลิง), ภาษาเขิน ᩃᩥ᩠ᨦ (ลิง), ภาษาลาว ລີງ (ลีง), ภาษาไทดำ ꪩꪲꪉ (ลิง), ภาษาไทขาว ꪩꪲꪉ, ภาษาไทใหญ่ လိင်း (ลิ๊ง), ภาษาไทใต้คง ᥘᥤᥒᥰ (ลี๊ง), ภาษาคำตี้ လိင်း, ภาษาพ่าเก လိင် (ลิง์), ภาษาอาหม 𑜎𑜢𑜂𑜫 (ลิง์), ภาษาปู้อี lingz, ภาษาจ้วง lingz, ภาษาแสก ลิ๊ง

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /liŋ˥˩/

คำนาม

ᦟᦲᧂ (ลีง) (คำลักษณนาม ᦷᦎ)

1. ลิงหางยาว

คำประสม

ลิงหางยาว

ᦟᦲᧂᦞᦸᧂᦅᦱᧂᧈ (ลีงวอ̂งค่าง)