ลิง

ภาษาไทย

ลิง

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ลิง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	ling
	ราชบัณฑิตยสภา	ling
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/liŋ˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		ลิงค์

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *liːŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩃᩥ᩠ᨦ (ลิง), ภาษาลาว ລີງ (ลีง), ภาษาไทลื้อ ᦟᦲᧂ (ลีง), ภาษาไทใหญ่ လိင်း (ลิ๊ง), ภาษาเขิน ᩃᩥ᩠ᨦ (ลิง), ภาษาไทดำ ꪩꪲꪉ (ลิง), ภาษาอาหม 𑜎𑜢𑜂𑜫 (ลิง์), ภาษาปู้อี lingz, ภาษาจ้วง lingz, ภาษาแสก ลิ๊ง

คำนาม

ลิง (คำลักษณนาม ตัว)

1. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมหลายชนิดในอันดับ Primates ลักษณะคล้ายคน แขนขายาว ตีนหน้าและตีนหลังใช้จับเกาะได้ มีทั้งชนิดที่มีหางและชนิดที่ไม่มีหาง
2. นางเกล็ด, ชื่อปลาน้ำจืดชนิด Thynnichthys thynnoides ในวงศ์ Cyprinidae ลำตัวเพรียวแบนข้างเล็กน้อย ปากเล็กอยู่ปลายสุดของหัว ไม่มีหนวด เกล็ดเล็ก เฉพาะบนเส้นข้างตัวมี 58-65 เกล็ด พื้นลำตัวสีเงินเป็นประกาย พบทั่วไปแต่มีชุกชุมในเขตภาคกลางของประเทศไทย ขนาดยาวได้ถึง 25 เซนติเมตร

คำพ้องความ

• (สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม): ดูที่ อรรถาภิธาน:ลิง
• (ปลาน้ำจืด): นางเกล็ด, เกล็ดถี่, พรม

คำแปลภาษาอื่น

Sense 1

คำคุณศัพท์

ลิง

1. อาการที่แสดงกิริยาซุกซนอยู่ไม่สุข

   เด็กคนนี้ลิงเหลือเกิน

รากศัพท์ 2

ยืมมาจากภาษาอังกฤษ lingerie

คำนาม

ลิง (คำลักษณนาม ตัว)

1. (ภาษาปาก, สแลง) กางเกงใน

ดูเพิ่ม

• กางเกงลิง