สุข

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: สข และ สุขี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รูปแบบอื่น[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต सुख (สุข) หรือภาษาบาลี สุข

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์
{เสียงพยัญชนะซ้ำ}
สุก[เสียงสมาส]
สุก-ขะ-
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsùksùk-kà-
ราชบัณฑิตยสภาsuksuk-kha-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/suk̚˨˩/(สัมผัส)/suk̚˨˩.kʰa˨˩./
คำพ้องเสียง

คำนาม[แก้ไข]

สุข

  1. ความสบายกายสบายใจ, มักใช้เข้าคู่กับคำ เป็น เป็น เป็นสุข, ความสุข ก็ว่า
    ขอให้อยู่ดีมีสุข
    เกิดมาก็มีสุขบ้างทุกข์บ้าง
    ขอให้อยู่เย็นเป็นสุข
    ขอให้เป็นสุข ๆ นะ

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

สุข (คำอาการนาม ความสุข)

  1. สบายกายสบายใจ
    เดี๋ยวนี้เขาอยู่สุขสบายดี

ภาษาบาลี[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

สุ +‎ ขมฺ +‎ กฺวิ หรือ สุ +‎ ขนฺ +‎ กฺวิ หรือ สุ +‎ ขาทฺ +‎ กฺวิ, รัสสะ อา เป็น อะ หรือ สุขฺ +‎ หรือ สุ +‎ หรือ สุฏฺฐุ +‎

รูปแบบอื่น[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

สุข ก.

  1. สุข

การผันรูป[แก้ไข]