ᨩᩨ᩠ᨶ

ภาษาเขิน

รากศัพท์

เทียบภาษาจีนยุคกลาง 鉛 (MC ywen, “ตะกั่วดำ”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ชิน, ภาษาลาว ຊືນ (ซืน), ภาษาคำเมือง ᨩᩨ᩠ᨶ (ชืน), ภาษาไทลื้อ ᦋᦹᧃ (ชืน), ภาษาไทดำ ꪋꪳꪙ (จึ̱น), ภาษาไทใหญ่ ၸိုၼ်း (จึ๊น), ภาษาไทใต้คง ᥓᥧᥢᥰ (จู๊น)

การออกเสียง

• (เชียงตุง) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /t͡ɕɯːn˧˧/

คำนาม

ᨩᩨ᩠ᨶ (ชืน)

1. ตะกั่ว

ภาษาไทลื้อ

รากศัพท์

เทียบภาษาจีนยุคกลาง 鉛 (MC ywen, “ตะกั่วดำ”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ชิน, ภาษาลาว ຊືນ (ซืน), ภาษาคำเมือง ᨩᩨ᩠ᨶ (ชืน), ภาษาเขิน ᨩᩨ᩠ᨶ (ชืน), ภาษาไทดำ ꪋꪳꪙ (จึ̱น), ภาษาไทใหญ่ ၸိုၼ်း (จึ๊น), ภาษาไทใต้คง ᥓᥧᥢᥰ (จู๊น)

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /t͡sɯn˥˩/

คำนาม

ᨩᩨ᩠ᨶ (ชืน)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᦋᦹᧃ (ชืน)