ตะกั่ว

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• (เลิกใช้) ตกั่ว

รากศัพท์

จากภาษาทมิฬ [ศัพท์?]

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ตะ-กั่ว
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dtà-gùua
	ราชบัณฑิตยสภา	ta-kua
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ta˨˩.kua̯˨˩/

คำนาม

ตะกั่ว

1. แร่จำพวกโลหะ มีลักษณะอ่อน ละลายตัวง่าย มีหลายชนิดด้วยกัน ได้แก่ ตะกั่วเกรียบ คือ ตะกั่วกรอบ ตะกั่วนม คือ ตะกั่วอ่อน
2. (โบราณ) ดีบุก

   ตะกั่วทุ่ง

   ตะกั่วป่า

3. (ธาตุเคมี) ธาตุลำดับที่ 82 สัญลักษณ์ Pb โลหะสีขาวแกมน้ำเงิน ลักษณะเป็นของแข็งเนื้ออ่อน หลอมละลายที่ 327.4 องศาเซลเซียส ใช้ประโยชน์ผสมกับโลหะอื่นให้เป็นโลหะเจือ สารประกอบของตะกั่วใช้ในอุตสาหกรรมสีทา ตะกั่วและสารประกอบของตะกั่วเป็นพิษต่อร่างกาย