ขาว

ดูเพิ่ม: ข่าว และ ข้าว

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ขาว
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kǎao
	ราชบัณฑิตยสภา	khao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰaːw˩˩˦/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *xaːwᴬ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨡᩣ᩠ᩅ (ขาว), ปักษ์ใต้ ข้าว, ลาว ຂາວ (ขาว), ไทลื้อ ᦃᦱᧁ (ฃาว), ไทดำ ꪄꪱꪫ (ฃาว), ไทใหญ่ ၶၢဝ် (ขาว), ไทใต้คง ᥑᥣᥝᥴ (ฃ๋าว), อาหม 𑜁𑜧 (ขว์) หรือ 𑜁𑜨𑜧 (ขอ̂ว์), จ้วง kau/hau, ปู้อี haaul, แสก ห่าว; เทียบไหลดั้งเดิม *kʰaːw

คำนาม

ขาว

1. สีชนิดหนึ่งเหมือนสำลี

คำคุณศัพท์

ขาว (คำอาการนาม ความขาว)

1. มีสีอย่างสำลี

   คำพ้องความ: ดูที่ อรรถาภิธาน:ขาว

   คำตรงข้าม: ดูที่ อรรถาภิธาน:ดำ

2. โดยปริยายหมายความว่า แจ่มแจ้ง, สะอาดบริสุทธิ์, ปราศจากมลทิน

คำตรงข้าม

• ดำ

ดูเพิ่ม

สีในภาษาไทย
แดง	เขียว	เหลือง	ครีม	ขาว
เลือดหมู	บานเย็น	น้ำเงินอมเขียว	มะนาว	ชมพู
คราม	น้ำเงิน	ส้ม	เทา	เม็ดมะปราง
ดำ	ม่วง	น้ำตาล	ฟ้า	ฟ้าอมเขียว

รากศัพท์ 2

คำนาม

ขาว

1. เทียนขาว, ชื่อเครื่องยาสมุนไพร

ภาษาคำเมือง

คำคุณศัพท์

ขาว (คำอาการนาม กำขาว หรือ ความขาว)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨡᩣ᩠ᩅ (ขาว)