ขาว

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก สีขาว)
ดูเพิ่ม: ข่าว และ ข้าว

ภาษาไทย[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ขาว
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงkǎao
ราชบัณฑิตยสภาkhao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kʰaːw˩˩˦/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *xaːwᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨡᩣ᩠ᩅ (ขาว), ภาษาปักษ์ใต้ ข้าว, ภาษาลาว ຂາວ (ขาว), ภาษาไทลื้อ ᦃᦱᧁ (ฃาว), ภาษาไทดำ ꪄꪱꪫ (ฃาว), ภาษาไทใหญ่ ၶၢဝ် (ขาว), ภาษาไทใต้คง ᥑᥣᥝᥴ (ฃ๋าว), ภาษาอาหม 𑜁𑜧 (ขว์) หรือ 𑜁𑜨𑜧 (ขอ̂ว์), ภาษาจ้วง kau/hau, ภาษาปู้อี haaul, ภาษาแสก ห่าว; เทียบภาษาไหลดั้งเดิม *kʰaːw

คำนาม[แก้ไข]

ขาว

  1. สีชนิดหนึ่งเหมือนสำลี

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

ขาว (คำอาการนาม ความขาว)

  1. มีสีอย่างสำลี
  2. โดยปริยายหมายความว่า แจ่มแจ้ง, สะอาดบริสุทธิ์, ปราศจากมลทิน

คำพ้องความ[แก้ไข]

ดูที่ อรรถาภิธาน:ขาว
คำตรงข้าม[แก้ไข]
ดูเพิ่ม[แก้ไข]
สีในภาษาไทย
     แดง      เขียว      เหลือง      ครีม      ขาว
     เลือดหมู      บานเย็น      น้ำเงินอมเขียว      มะนาว      ชมพู
     คราม      น้ำเงิน      ส้ม      เทา      เม็ดมะปราง
     ดำ      ม่วง      น้ำตาล      ฟ้า      ฟ้าอมเขียว

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

ขาว

  1. เทียนขาว, ชื่อเครื่องยาสมุนไพร

ภาษาคำเมือง[แก้ไข]

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

ขาว (คำอาการนาม กำขาว หรือ ความขาว)

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨡᩣ᩠ᩅ (ขาว)