ᩋᩥ᩠ᨦ

ภาษาเขิน

รากศัพท์

จากภาษาไทดั้งเดิม *ʔiːŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย อิง, ภาษาลาว ອິງ (อิง) หรือ ອີງ (อีง), ภาษาคำเมือง ᩋᩥ᩠ᨦ (อิง), ภาษาไทลื้อ ᦀᦲᧂ (อีง), ภาษาไทใหญ่ ဢိင် (อิง)

คำกริยา

ᩋᩥ᩠ᨦ (อิง)

1. (สกรรม) อิง, พิง, พึ่งพา, อาศัย

ภาษาคำเมือง

รากศัพท์

จากภาษาไทดั้งเดิม *ʔiːŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย อิง, ภาษาลาว ອິງ (อิง) หรือ ອີງ (อีง), ภาษาเขิน ᩋᩥ᩠ᨦ (อิง), ภาษาไทลื้อ ᦀᦲᧂ (อีง), ภาษาไทใหญ่ ဢိင် (อิง)

คำกริยา

ᩋᩥ᩠ᨦ (อิง) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᩋᩥ᩠ᨦ)

1. (สกรรม) อิง, พิง, พึ่งพา, อาศัย