อิง

ดูเพิ่ม: อง, อัง, อึง, อึ้ง, อืง, อุ้ง, อ่ง, และ อ้ง

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ʔiːŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩋᩥ᩠ᨦ (อิง), เขิน ᩋᩥ᩠ᨦ (อิง), ลาว ອີງ (อีง), ไทลื้อ ᦀᦲᧂ (อีง), ไทดำ ꪮꪲꪉ (อิง), ไทใหญ่ ဢိင် (อิง), ไทใต้คง ᥟᥤᥒ (อีง), พ่าเก ဢိင် (อิง์), อาหม 𑜒𑜢𑜂𑜫 (อิง์), จ้วง ing, จ้วงแบบจั่วเจียง ing

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		อิง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	ing
	ราชบัณฑิตยสภา	ing
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ʔiŋ˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		อิงค์

คำกริยา

อิง (คำอาการนาม การอิง)

1. (สกรรม) พิง

   อิงหมอน

2. พึ่ง, อาศัย, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ อาศัย เป็น อิงอาศัย