อิง

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʔiːŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ອີງ (อีง), ภาษาไทลื้อ ᦀᦲᧂ (อีง), ภาษาคำเมือง ᩋᩥ᩠ᨦ (อิง), ภาษาเขิน ᩋᩥ᩠ᨦ (อิง), ภาษาไทใหญ่ ဢိင် (อิง), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง ing, ภาษาจ้วง ing

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		อิง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	ing
	ราชบัณฑิตยสภา	ing
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ʔiŋ˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		อิงค์

คำกริยา

อิง (คำอาการนาม การอิง)

1. (สกรรม) พิง

   อิงหมอน

2. พึ่ง, อาศัย, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ อาศัย เป็น อิงอาศัย