อิง
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ʔiːŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩋᩥ᩠ᨦ (อิง), เขิน ᩋᩥ᩠ᨦ (อิง), ลาว ອີງ (อีง), ไทลื้อ ᦀᦲᧂ (อีง), ไทดำ ꪮꪲꪉ (อิง), ไทใหญ่ ဢိင် (อิง), ไทใต้คง ᥟᥤᥒ (อีง), พ่าเก ဢိင် (อิง์), อาหม 𑜒𑜢𑜂𑜫 (อิง์), จ้วง ing, จ้วงแบบจั่วเจียง ing
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | อิง | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | ing |
| ราชบัณฑิตยสภา | ing | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ʔiŋ˧/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | อิงค์ | |
คำกริยา
[แก้ไข]อิง (คำอาการนาม การอิง)