beat

ดูเพิ่ม: béât

ภาษาอังกฤษ

รากศัพท์

จากอังกฤษกลาง beten, จากอังกฤษเก่า bēatan (“to beat, pound, strike, lash, dash, thrust, hurt, injure”), จากเจอร์แมนิกดั้งเดิม *bautaną (“to push, strike”), จากอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม *bʰewd- (“to hit, strike”) (เทียบไอริชเก่า fo·botha (“he threatened”), ละติน confutō (โกนฟูโต̄, “I strike down”), fūstis (ฟู̄ซติซ, “stick, club”), แอลเบเนีย bahe (“sling”), ลิทัวเนีย baudžiù, อาร์มีเนียเก่า բութ (บุท), อาร์มีเนีย բութ (บุท)).

คำกริยา

beat (ปัจจุบันกาลเอกพจน์บุรุษที่สาม beats, รูปกริยาขยายปัจจุบันกาล beating, อดีตกาล beat, รูปกริยาขยายอดีตกาล beaten)

1. ตี
2. เอาชนะ

คำคุณศัพท์

beat (ขั้นกว่า more beat, ขั้นสุด most beat)

1. (สหรัฐอเมริกา, เดิมเป็น African-American Vernacular, สแลง, ภาษาปาก) เหนื่อย