beat

ดูเพิ่ม: béât

ภาษาอังกฤษ

รากศัพท์

จากอังกฤษกลาง beten, จากอังกฤษเก่า bēatan (“to beat, pound, strike, lash, dash, thrust, hurt, injure”), จากเจอร์แมนิกดั้งเดิม *bautaną (“to push, strike”), จากอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม *bʰewd- (“to hit, strike”) (เทียบไอริชเก่า fo·botha (“he threatened”), ละติน confutō (“I strike down”), fūstis (“stick, club”), แอลเบเนีย bahe (“sling”), ลิทัวเนีย baudžiù, อาร์มีเนียเก่า բութ (บุท), อาร์มีเนีย բութ (บุท)).

คำกริยา

beat (ปัจจุบันกาลเอกพจน์บุรุษที่สาม beats, พาร์ทิซิเพิลปัจจุบันกาล beating, อดีตกาล beat, พาร์ทิซิเพิลอดีตกาล beaten)

1. ตี
2. เอาชนะ

คำคุณศัพท์

beat (ขั้นกว่า more beat, ขั้นสุด most beat)

1. (สหรัฐอเมริกา, เดิมเป็น African-American Vernacular, สแลง, ภาษาปาก) เหนื่อย