beat

ภาษาอังกฤษ

รากศัพท์

จากภาษาอังกฤษกลาง beten, จากภาษาอังกฤษเก่า bēatan (“to beat, pound, strike, lash, dash, thrust, hurt, injure”), จากภาษาเจอร์แมนิกดั้งเดิม *bautaną (“to push, strike”), จากภาษาอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม *bʰewd- (“to hit, strike”) (เทียบภาษาไอริชเก่า fo·botha (“he threatened”), ภาษาละติน confutō (“I strike down”), fūstis (“stick, club”), ภาษาแอลเบเนีย bahe (“sling”), ภาษาลิทัวเนีย baudžiù, ภาษาอาร์มีเนียเก่า բութ (บุท), ภาษาอาร์มีเนีย բութ (บุท)).

คำกริยา

beat (ปัจจุบันกาลสามัญเอกพจน์บุรุษที่สาม beats, ปัจจุบันกาลสมบูรณ์ beating, อดีตกาลสามัญ beat, อดีตกาลสมบูรณ์ beaten)

1. ตี
2. เอาชนะ

คำกริยา

beat

1. รูปผันอดีตกาลสามัญของ beat

คำคุณศัพท์

beat (ขั้นกว่า more beat, ขั้นสุด most beat)

1. (อเมริกา, เดิมเป็น African American Vernacular, slang, สแลง, ภาษาปาก) เหนื่อย