bluff

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาอังกฤษ[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

จากภาษาดัตช์ bluffen (to brag), จากภาษาดัตช์กลาง bluffen (ทำให้อย่างใดอย่างหนึ่งบวม) หรือจากคำนาม ภาษาดัตช์ bluf (bragging). เกี่ยวข้องกับภาษาเยอรมัน verblüffen (เหยียบ).

การออกเสียง[แก้ไข]

  • IPA: /blʌf/
  • คำอ่านภาษาไทย: บลัฟ
  • เสียงสัมผัส: -ʌf

คำนาม[แก้ไข]

bluff (พหูพจน์ bluffs)

  1. (นับได้, นับไม่ได้) การคุยข่มคนอื่น

คำกริยา[แก้ไข]

bluff (ปัจจุบันกาลสามัญเอกพจน์บุรุษที่สาม bluffs, ปัจจุบันกาลพาร์ทิซิเพิล bluffing, อดีตกาลสามัญและอดีตกาลพาร์ทิซิเพิล bluffed)

  1. (สกรรม, อกรรม) ข่ม, คุยโม้ว่าฉลาดกว่า, แข็งแรงกว่าความเป็นจริง

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

bluff (ขั้นกว่า bluffer, ขั้นสุด bluffest)

  1. เกเรแต่ก็ใจดี