คุรุ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต गुरु (คุรุ), จากภาษาบาลี คุรุ
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | คุ-รุ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kú-rú |
ราชบัณฑิตยสภา | khu-ru | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰu˦˥.ruʔ˦˥/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
คุรุ