อาจารย์
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต आचार्य (อาจารฺย); เทียบภาษาบาลี อาจริย
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | อา-จาน | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | aa-jaan |
ราชบัณฑิตยสภา | a-chan | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ʔaː˧.t͡ɕaːn˧/(สัมผัส) | |
คำพ้องเสียง | อาจาร |
คำนาม[แก้ไข]
อาจารย์
- ผู้สั่งสอนวิชาความรู้ (คำลักษณนาม คน หรือ ท่าน)
- คำที่ใช้เรียกนำหน้าชื่อบุคคลเพื่อแสดงความยกย่องว่ามีความรู้ในทางใดทางหนึ่ง
คำประสม[แก้ไข]
ดูเพิ่ม[แก้ไข]
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาสันสกฤต
- สัมผัส:ภาษาไทย/aːn
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีคำพ้องเสียง
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 2 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม คน
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม ท่าน
- ภาษาไทย:การศึกษา