บำเพ็ญ
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า បំពេញ (ปํเพญ), បំពើញ (ปํเพิญ), ពម្ព្វេញ (พมฺพฺเวญ), ពហពេង (พหเพง, “เติมให้เต็ม”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร បំពេញ (บํเพญ), ภาษาลาว ບຳເພັນ (บำเพัน)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | บำ-เพ็น | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bam-pen |
| ราชบัณฑิตยสภา | bam-phen | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /bam˧.pʰen˧/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]บำเพ็ญ (คำอาการนาม การบำเพ็ญ)
- (ศาสนา) ทำให้เต็มบริบูรณ์, เพิ่มพูน
- บำเพ็ญบุญ
- บำเพ็ญบารมี
- (ศาสนา) ประพฤติ, ปฏิบัติ
- บำเพ็ญเพียร
- เพียร
- บำเพ็ญกุศล
- ทำบุญ
- บำเพ็ญตนให้เป็นประโยชน์
- ทำตนให้เป็นประโยชน์
- บำเพ็ญพรต
การใช้
[แก้ไข]บำเพ็ญกุศล เมื่อใช้ในราชาศัพท์ ใช้ว่า ทรงบำเพ็ญพระราชกุศล, ทรงบำเพ็ญพระกุศล, ทรงบำเพ็ญกุศล ตามลำดับชั้น